Zorgzorro professionals vertellen: ‘Mijn doelen zijn door corona in het water gevallen’

In plaats van te reorganiseren, zijn we nu bezig met overleven, met het overeind houden van medewerkers en met het bijeenhouden van teams.

Zorgzorro professionals vertellen:  ‘Ik had duidelijke doelen voor ogen, die door corona helaas in het water zijn gevallen’

“De coronapandemie is onzeker, beangstigend en frustrerend, maar ook zeer interessant”, zegt Interimmanager en teamleider Dion Broeders. “Toen ik in november 2019 startte met mijn teamopdracht, had ik duidelijke doelen voor ogen. Daar ben ik 2,5 maand mee bezig geweest, waarna corona alles overnam. In plaats van te reorganiseren, zijn we nu bezig met overleven, met het overeind houden van medewerkers en met het bijeenhouden van teams. Een flinke, maar ook zeer boeiende uitdaging. De afgelopen maanden heb ik gezien dat juist door corona nieuwe saamhorigheid is ontstaan. Medewerkers hebben weer echt iets voor elkaar over. In die zin heeft het virus dus ook iets opgeleverd. De kunst is nu om dit gevoel vast te houden, wanneer straks alles weer tot rust komt. Ik vraag me af of dit ook een natuurlijk proces zal zijn….”


De boel staande houden

Dion is werkzaam voor een instelling voor mensen die slechtziend of blind zijn of een meervoudige beperking hebben. Hij werd gevraagd om de reorganisatie van acht teams te begeleiden, waarin het één en ander speelde. “In februari 2020 werden we helaas geconfronteerd met de eerste coronagevallen, waardoor deze opdracht niet meer uit te voeren was”, vertelt hij. “Het enige dat ik vanaf dat moment heb gedaan, is de boel staande houden. Het eerste coronageval deed zich in één van mijn woningen voor en heeft ons compleet overvallen. In gezamenlijkheid hebben we gezocht naar manieren om met het virus om te gaan.

Er moest een coronabeleid worden opgezet en hoewel ik bleef werken met de teams, had de reorganisatie niet langer prioriteit. Corona was de nieuwe werkelijkheid. Op de woningen moesten dubbele diensten worden gedraaid en verschillende cliënten moesten in quarantaine. Diverse bewoners hadden bovendien één-op-één begeleiding nodig en soms moesten zelfs complete slaapkamers worden overgehuisd, wat vroeg om een enorme personele inzet. Gelijktijdig hadden we te maken met veel ziekteverzuim onder medewerkers, waardoor ook uitzendkrachten nodig waren. Kortom: van mijn originele opdracht is niets overgebleven.” 

Grote behoefte aan ondersteuning

“Veel medewerkers hebben behoefte aan ondersteuning, om hun verhaal te doen en om ervaringen uit te wisselen”, aldus Dion. “Daarom laten we teamoverleggen zoveel mogelijk doorgaan. Veel bijeenkomsten vinden online plaats. Maar het is ook nodig om af en toe fysiek bij elkaar te komen, emoties te delen en elkaar een hart onder de riem te steken. Hiervoor maken we gebruik van een kapel van 300 m², waar we in kleine groepjes en op ruim voldoende afstand toch samen kunnen zijn. Dat wordt door de medewerkers enorm op prijs gesteld.” Inmiddels zit hij in de afbouwfase. Voor de acht teams zijn nieuwe teamleiders gevonden, die op dit moment worden ingewerkt. Dan gaat Dion nog voor één woning de reorganisatie vormgeven. Ook blijven dan nog de corona-afdelingen over….

Hands-on opereren

Ook interimmanager en teamleider Ralf Smids heeft door corona zijn doelen moeten bijstellen. “Natuurlijk heeft de coronapandemie invloed op mijn werkzaamheden”, vertelt hij. “Maar ik denk dat de gemiddelde Zorgzorro-medewerker redelijk hands-on kan opereren. Je moet op een andere manier naar de situatie kijken. Voor mij betekende dat letterlijk met mondmaskers, koffiebekers en roerstaafjes door het land rijden om de locaties van voldoende middelen te voorzien.” 

Ralf werkte als operationeel teamleider voor dezelfde organisatie als Dion. Hij stuurde een groot aantal ambulante teams aan, die van de één op de andere dag zonder werk kwamen te zitten. Trainingen gingen niet meer door. Bovendien gaven veel klanten aan de thuisbezoeken even op te willen schorten. “In plaats van productiegestuurd te denken, moet je ineens kijken naar hoe je mensen weer aan het werk kunt krijgen én houden”, vertelt hij.

“Waar kun je hen onderbrengen? En hoe kun je de veiligheid op deze locaties waarborgen, met voldoende hulpmiddelen? Samen met een afgevaardigde van de teams heb ik onderzocht wat allemaal nog wél mogelijk was. Zo liepen er diverse projecten, waarvan de gelden naar voren gehaald konden worden. Ook kon een aantal medewerkers ondersteuning bieden op de intramurale groepen. Een voor iedereen prettige oplossing, die wel compleet los stond van mijn originele opdracht: het zorgen dat de ambulante tak goed wordt ingericht en uitgerold na de reorganisatie.”

Inmiddels is Ralf gestart met een nieuwe opdracht, namelijk de transformatie van een dagbestedingsorganisatie. Het doel is hier dat de behandelteams weer meer een eenheid gaan vormen. “Maar ik kan me voorstellen dat als er weer een nieuwe coronagolf komt, ook deze opdracht wijzigt”, vertelt hij. “Voorlopig zal dit waarschijnlijk zo blijven.”

Neem contact met ons op

De sleutel naar verbinding tussen
professional & organisatie binnen de zorg