Een Zorgzorro professional over haar belevingen tijdens de coronacrisis: ‘Ik word gedwongen om in het ‘nu’ te kijken’ - Tot ruim een jaar geleden kon je als teamcoach en procesbegeleider een plan maken en – afhankelijk van wat er gebeurde – stap voor stap uitvoeren. Het coronavirus heeft hier verandering in gebracht. “Je weet nooit wanneer en hoe hard het virus toeslaat. Zowel onder medewerkers als bewoners”, weet bijvoorbeeld Debby Tol.
“Als teamcoach en procesbegeleider word ik gedwongen om in het ‘nu’ te kijken. Plannen moeten regelmatig worden aangepast. Toch is er – ondanks corona – veel mogelijk. Bijvoorbeeld door online en in kleine groepjes samen te werken kunnen enorme stappen worden gezet. Dat is nu ook mijn focus: wat kunnen we wél doen, op het vlak van kwaliteit en samenwerken? Wie pakt welke rol? En hoe zorgen we dat corona niet steeds de focus overneemt?
Het is de nieuwe werkelijkheid
“Ik heb al diverse gesprekken gevoerd met collega’s en onze verwachting is dat corona niet over gaat”, vertelt ze. “Het is de nieuwe werkelijkheid, waarop we ons (coach)beleid moeten aanpassen. Hoe kunnen we er met ons allen voor zorgen dat de paniek niet steeds door de gangen giert? Dat iedereen weet wat hij of zij moet doen bij een (mogelijke) besmetting en zich daar ook senang bij voelt? Net als bij bijvoorbeeld het norovirus? Om dit mogelijk te maken, moeten we niet alleen zorgen dat de protocollen op orde zijn, maar ook dat iedereen ze kan vinden. Alleen dan kan de rust terugkeren, zodat we weer vooruit kunnen kijken en uitgezette plannen weer kunnen oppakken.”
Hoge werkstress
Op dit moment werkt Debby voor een grote zorgorganisatie, waar ze op één locatie de teams helpt om de kwaliteit (weer) op orde te krijgen en de samenwerking binnen en tussen teams te verbeteren. “Hoewel de werkdruk op dit moment meevalt, merk ik dat de werkstress onder medewerkers hoog is”, vertelt ze. “Alsof iedereen de normale gang van zaken een beetje is kwijt geraakt. Mijn taak is om medewerkers een spiegel voor te houden en weer met beide benen op de grond te zetten. Want wat is er nu werkelijk aan de hand, buiten de maatregelen die voor heel het land gelden? Op de afdelingen waar corona flink om zich heen heeft gegrepen, hebben medewerkers vanzelfsprekend de tijd nodig om op adem te komen en om alle gebeurtenissen samen te verwerken. Dit betekent echter niet dat andere zaken moeten wachten.”
Aandacht voor samenwerking en kwaliteit
Juist in deze tijd is aandacht voor samenwerking en kwaliteit nodig, benadrukt ze. “Door corona wordt pijnlijk blootgelegd waar de hiaten en manco’s in teams zitten. Tijdens de eerste coronagolf zag ik nog een nieuwe verbondenheid binnen teams ontstaan. Een bijzonder en ontroerend gevoel van saamhorigheid, die onder andere werd veroorzaakt door de angst om afdelingen, collega’s of familie te besmetten. Medewerkers deden het echt mét elkaar. Inmiddels zie ik die trend echter heel anders en is het toch meer ieder voor zich. De bereidheid om elkaar (locatiebreed) te helpen, blijkt toch lastig. Ik weet niet of dit alleen voor deze locatie geldt of in het algemeen, maar dit is wel wat ik zie en waar ik de komende weken mee aan de slag wil.”
