Het coronavirus heeft de focus binnen veel organisaties (tijdelijk) verlegd. Interimfuncties maakten in korte tijd plaats voor crisisfuncties, waarbij het bewaken van het fort de belangrijkste taak werd. Interim-manager Jacqueline de Koster kan hierover meepraten.
Het fort bewaken
“Tijdens de eerste coronagolf was ik werkzaam bij een verpleeghuis in Amsterdam, dat naar een tijdelijk locatie was verhuisd. Mijn taak was om het team weer op te bouwen, de nodige stabiliteit te bieden én om medewerkers voor te bereiden op een nieuwe locatie, met nieuwe bewoners. Van de één op andere dag nam corona echter de overhand’, vertelt ze. Een aantal verpleeghuizen waarmee wij samenwerken, was behoorlijk door het virus getroffen. Ons bleef dit gelukkig bespaard, maar we hadden wel het gevoel dat we ons fort moesten bewaken. In deze periode heerste een gevoel van saamhorigheid, maar er was ook dagelijks onzekerheid. Onder andere omdat middelen op dat moment nog ontoereikend waren. Wat zou het betekenen, wanneer iemand positief zou testen? En hoe moesten we de quarantaine dan inrichten? Vanwege corona en alles wat daarmee samenhing, kwam ik niet (meer) volledig aan mijn opdracht toe. Doelen werden bijgesteld en mijn rol veranderde van interim- naar crisismanager. Corona was de nieuwe realiteit. In plaats van te sturen op beleids- en teamniveau werd het zaak om iedereen overeind te houden. Om de gezondheid en veiligheid van medewerkers én bewoners te borgen en om, binnen de mogelijkheden, te zorgen dat iedereen goed in zijn vel bleef zitten.”
Plannen voor de toekomst
Tijdens de zomerperiode heeft Jacqueline eigenlijk geen interimklussen gehad. “Sinds een aantal maanden ben ik echter opnieuw werkzaam binnen een verpleeghuis, waar zich gelukkig nog geen coronagevallen hebben voorgedaan.” De zorgen om corona spelen wel dagelijks, al is de onzekerheid een stuk minder. “Ik merk dat iedereen intussen wat meer gewend is aan het feit dat we voorzichtig moeten zijn. Ook hebben we nu genoeg middelen voorhanden én weten we beter hoe we moeten handelen bij een besmetting. We hebben ontzettend veel geleerd van de eerste golf. Bovendien zijn de vaccinaties inmiddels gestart, wat zeker voor de zorg nieuwe hoop biedt. Hierdoor worden minder dringende zaken weer opgepakt. Er wordt weer op gepaste afstand getraind en overleggen krijgen op een nieuwe manier vorm. Dit maakt dat we weer plannen kunnen maken voor de toekomst. Het ‘gewone’ werk en ‘gewone’ issues krijgen weer ruimte, al is dit natuurlijk direct afgelopen wanneer er een uitbraak komt. Tot het onverhoopt zover komt echter, kunnen we heel veel bereiken.”
Enorme impact
Behalve bij Jacqueline veranderde ook de rol van Bianca van Horsen tijdens de eerste coronagolf van interim- naar crisismanager. “Ik ben in september 2019 gestart bij een zorgorganisatie, waar ik de opdracht had om de kwaliteit van zorg en dienstverlening op de afdelingen te verbeteren en meer samenwerking en eigenaarschap te realiseren”, vertelt ze. “We waren net lekker op gang, toen in maart 2020 de eerste coronapatiënt zich aandeed. Vanzelfsprekend ging toen alle aandacht hiernaar uit. Ook zijn helaas enkele medewerkers overleden, wat een enorme impact had op de teamleden. Tot pakweg juli is de aandacht volledig verschoven. In deze periode ontstonden andere financiële situaties. Bovendien kreeg de organisatie te maken met een enorme onderproductie. Een ontwikkeling die ik ook in mijn huidige en vergelijkbare opdracht terugzie.”
Focus
Tijdens haar eerste opdracht werd Bianca ingezet als intermediair in het proces. “Ik maakte deel uit van het outbreakteam van de locatie en werd actief betrokken bij het coronabeleid”, vertelt ze. “Ondanks de enorme onzekerheid waren taken en verantwoordelijkheden hier zeer strak en duidelijk georganiseerd. Een heel verschil met mijn huidige opdracht, waar meer chaos heerst en sturing hard nodig is. Daarom heb ik aangeven beleidsmatig even niets te willen doen, want anders ga ik de afgesproken doelen niet halen.”
